Пераможцы конкурса юнацкай паэзіі

Наша библиотека

Детская страница Краеведение Проекты

Ресурсы

Кабинет библиотековедения

Библиотеки брестской области

Виртуальные проекты

Мы в соц. сетях

Карта сайта

Начало активности (дата): 26.05.2014 09:30:00

Количество показов: 35259

Пераможцы конкурса юнацкай паэзіі – 2014

22 мая 2014 г. у межах Дзён шведскай і беларускай літаратуры ў Брэсце прайшоў фінальны тур конкурса юнацкай паэзіі.

Месцам правядзення мерапрыемства была Брэсцкая абласная бібліятэка імя М.Горкага.

У першым, завочным туры конкурса, ўзялі ўдзел 138 маладых паэтаў ва ўзросце ад 15 да 18 гадоў з усёй Брэсцкай вобласці, пасля чаго кампетэнтнае журы вызначыла 9 фіналістаў.

Пераможцамі конкурса юнацкай паэзіі – 2014 у Брэсцкай вобласці сталі:

* Першае месца за верш “Ціха зёлкамі…” атрымала Яўгенія Пракапчук, вучаніца сярэдняй школа № 3 г. Ганцавічы. Галоўны прыз за першае месца – паездка ў Швецыю.

* Другое месца заняла Вольга Цепун, вучаніца гімназіі №3 г. Пінска (верш “Рождественский ноктюрн»).

* Трэцяе месца занялі Анастасія Булыга, студэнтка Брэсцкага дзяржаўнага каледжа сферы абслугоўвання (верш “Васількі”) і Глеб Дубінін, вучань сярэдняй школы в. Малоткавічы Пінскага раёна (верш “Кветкі”).

Вершы пераможцаў:

Яўгенія Пракапчук

* * *

Ціха зёлкамі, з роснай смугой

Прытулюся да роднае хаты.

Мяне ж лічаць чужой

І завуць крапівой,

А я толькі здзічэлая мята.

Не шкадуюць маіх каранёў:

Кажуць, нібы зямля мной хварэе.

Не скажу злосных слоў,

Хоць мяне гоняць зноў,

Але рукі пячы я не ўмею.

То хай нішчаць і зерне, і квет,

Покуль мара ўнутры шчэ не б’ецца!

Хай адыйдуць ад бед

У нязведаны свет

Хоць яны з неапаленым сэрцам!

* * * * *

Вольга Цепун

Рождественский ноктюрн

Вырежи мне снежинку с бумажной росписью.

Настроение расчудесное - город украшен яркостью.

Только из рук онемевших все выпадают ножницы,

В таких случаях вздыхается особенно тягостно.

Месяц назад ты распрощалась с осенью,

Верила - чудо придет с серебристой проседью,

Но не смогла ты ужиться с кривой антуражностью.

Люди в троллейбусах смотрятся теплыми парами.

Смотришь на них, усталая, полусонная:

Мир тебе кажется жутко смешным и неправильным.

Вдруг ты находишь в этом немом серпентарии

Чьи-то, до боли знакомые, пристально-карие;

И что-то пронзает твою воспаленную голову.

Ты силишься вспомнить, где же встречала их ранее

И почему по спине пробежала дорожка инея.

Но злое, разбуженное сознание

Не выдаст ни тембр голоса, ни полное имя,

Только ошибку «полная амнезия».

И какой-то мальчишка сунет тебе в обложке

Толстую книжку, велит с ней не расставаться.

Дома тебя встречает черная кошка,

Ты нальешь ей сливок в стеклянную плошку…

На столе покоятся «Записки о Шерлоке Холмсе».

Ты тянешься к книге обледеневшими пальцами.

Ночь пройдет странно, почти бессонно –

Ты проживаешь моменты бумажной страны.

Хватай ее крепко, она станет твоей – шагни!

Тусклый свет обнимает нимбом тяжелую голову,

Мысли заполнят глаза. Смахнув со щеки, идешь

К подоконнику

И замираешь, глядя на праздничные огни.

* * * * *

Настасся Булыга

Васількі

І тчэ, забыўшыся, рука,

Заміж пярсідскага ўзору,

Цвяток радзімы васілька…

Максім Багдановіч

Дзівілася майстрыха-паланянка

Вачмі ласкала рушнікі свае,

Дзе золата расы ліпнёвым ранкам,

Дзе жаваронак у жытах пяе,

Шумяць дзе беластволыя бярозы

І гімн пяюць Радзіме і Жыццю.

Ці ўпалі, можа, пацеркамі слёзы

Ткачыхі па самотнаму шыццю?

Начэй і дзён бясконцае вар’яцтва.

Адкуль з’явіўся вобраз васілька,

Крыніца дзе высокага мастацтва?

Мо неба голас выткала рука?

Ад Зніча, Пяруна, ад родных ніваў?..

Напружана ўглядалася ў акно.

І не ўзор пярсідскі – чым не дзіва? --

Палесся сімвал лёг на палатно.

Свяціліся ткачых стамлённых твары,

Яна ж адчула, як душа пяе.

І не было заморскага тавару,

Які б зраўняўся з вышыўкай яе.

Што помніла – змагла ўсё перанесці

На шоўк: лугі, рамонкі ля ракі…

І снілася шчаслівай ёй Палессе

І сінія, як неба, васількі.

* * * * *

Глеб Дубінін

Кветкі

Добра ведаю, што

Словы гэтыя клінам магутным

Знойдуць голавы тых

Хто патрэбу мае ў іх.

Па-над роднай зямлёй

Праспявае хай вецер вільготны

Аб свабодзе, якая

Прагне выйсці на свет цераз пыл.

І хай сонца, якое

Коле вока халодным праменнем

Стане яркім, гарачым

І паверне жыцце да людзей.

Хай паля ды лугі

Паспрабуюць падняцца да неба

І калоссем жытнёвым

Заквітнеюць як мага хутчэй.

Няхай родная мова

Што з'яўляецца самай прыгожай

Смела ўстане з кален

І застане краіну ў той раз

Калі белыя кветкі

Узыйдуць над родным загонам

І чырвоныя кветкі

Будуць радаваць усіх беларусаў

Кожны дзень

Кожны год

Кожны час.

Возврат к списку